Uwagi do Mapy zagrożeń

Poniżej przedstawiamy uwagi Bractwa Rowerowego zgłoszone w ramach konsultacji społecznych dotyczących opracowania „Mapy zagrożeń”.

Sytuacja tzw. niechronionych uczestników ruchu ulega w Radomiu stałemu pogorszeniu, a liczba przejść na których dochodzi do częstych potrąceń cały czas się wydłuża. W zawiązku z powyższym wnosimy o podjęcia radykalnych działań zmierzających do zmiany tego stanu rzeczy. Nie zgadzamy się na to, żeby jedynym sposobem na poprawę bezpieczeństwa była likwidacja przejść, dodawanie pomarańczowych obwódek wokół znaków lub pulsujących świateł obok przejść. Działania te nie przynoszą pożądanych efektów, gdyż na przejściach tak wyposażonych nadal dochodzi do potrąceń. Sztandarowe przykłady to zebry na ulicy 11 Listopada przy LO im. Stanisława Staszica, ulicy Narutowicza przy hali MOSiR oraz Jana Pawła II przy przedszkolu (sic!). Z kolei po likwidacji przejścia przy skrzyżowaniu 25 Czerwca / Curie-Skłodowska bezpieczeństwo uległo wręcz pogorszeniu – po jego zniesieniu doszło w tym miejscu do 4 potrąceń w tym jednego śmiertelnego. Pomimo tego, że bezpośrednim sprawcami wypadków są uczestnicy ruchu, to również zarządca drogi, policja i Straż Miejska są odpowiedzialni za bezpieczeństwo. Wina za zdarzenia drogowe obciąża pośrednio urzędników, którzy zasłaniając się płynnością ruchu (czemu tylko samochodowego?) nie chcą stosować sprawdzonych metod poprawy bezpieczeństwa. Wiedza o tym, które miejsca są niebezpieczne, nie jest tajemną. Wystarczy odrobina dobrej woli i zaangażowania, aby ją pozyskać – zarówno od mieszkańców, organizacji pozarządowych czy w końcu od służb wzywanych do zdarzeń. Wiedza na temat skutecznych środków zapobiegających wypadkom jest również ogólnodostępna – do dyspozycji jest szeroki wachlarz literatury i doświadczeń innych miast. Można stosować tanie i sprawdzone metody: progi wyspowe, wyniesione skrzyżowanie, meandrowanie jezdni, naprzemienne parkowanie czy w końcu sygnalizację świetlną.

Ponadto wnosimy, aby „Powiatowy Program Zapobiegania Przestępczości oraz Ochrony Bezpieczeństwa Obywateli i Porządku Publicznego na lata 2015–2018” zwierał szczegółowe wytyczne poprawy bezpieczeństwa dla każdego z przejść wraz z harmonogramem prac związanych z ewentualną przebudową.  Wnosimy również o zapisanie w Programie konieczności powołania wzorem innych miasta specjalnej komórki MZDiK zajmującej się analizą zdarzeń drogowych oraz przyczyn ich powstawania. Pozwoliłoby to na wcześniejsze wykrywanie miejsc szczególnie niebezpiecznych i uruchomienie odpowiednich działań naprawczych.

Poniżej przedstawiamy spis przejść dla pieszych na których dochodzi do znacznej liczby zdarzeń drogowych z wnioskiem o umieszczenie ich na Mapie Zagrożeń. Dane pochodzą z Systemu Ewidencji Wypadków i Kolizji (lata 2007-2013) i zostały pozyskane od Komendy Głównej Policji. Niestety z powodu błędów powstałych przy wypełnianiu Kart zdarzeń drogowych nie jest to pełen obraz zagrożeń występujących w danym miejscu. Dla przykładu poniższy spis nie zawiera m.in. 9 zdarzeń z ulicy Narutowicza czy 8 z ulicy Jana Pawła II. Powodem jest brak przypisania zdarzenia do konkretnego skrzyżowania czy numeru budynku co nie pozwala na poprawnie zidentyfikować miejsca kolizji.

Spis przejść dla pieszych na których dochodzi do znacznej liczby potrąceń

                               Źródło: System Ewidencji Wypadków i Kolizji, 2007-2013

Niebezpieczne miejsca i sytuacje; problemy naruszania porządku publicznego:

1.  Anektowanie chodników i stref pieszych przez kierowców. Problem niezgodnej z prawem jazdy po chodnikach, parkowania samochodów w miejscach niedozwolonych (zbyt blisko przejść dla pieszych, skrzyżowań, z dala od krawędzi jezdni, pozostawianie mniej niż 1,5 m chodnika, utrudnianie ruchu pieszego). Problem jest nagminny, akceptowany społecznie i częstokroć tolerowany przez służby mundurowe (policja, straż miejska) (funkcjonariusze nie zauważają łamania prawa lub je ignorują).

Miejsca występowania: większość chodników położonych przy ulicach (np. ul. Żeromskiego / 25 Czerwca / Czachowskiego, Słowackiego, Młynarska, Sienkiewicza / Mickiewicza), strefy zamieszkania, w których zgodnie z prawem parkowanie dozwolone jest tylko w wyznaczonych miejscach (np. ul. Rwańska, Prusa).

2. Nieprzestrzeganie przez kierowców prawa dającego pierwszeństwo przejścia pieszym na przejściach dla pieszych. Problem jest nagminny. Szczególnie niebezpieczne w przypadkach ulic o znacznych przekrojach i łamanym ograniczeniu prędkości. Nieskuteczność działania w tym zakresie służb mundurowych. Miejsca występowania: całe miasto (np. ul. Żeromskiego / Młynarska, Beliny-Prażmowskiego, Słowackiego, Szarych Szeregów, 25-Czerwca, 1905 Roku, Wierzbicka).

3. Nieprzepuszczanie przez kierowców pieszych na przejściach dla pieszych z sygnalizacją świetlną. Podczas fazy światła zielonego przeznaczonego dla pieszych kierowcy skręcający nie zachowują ostrożności i nie przepuszczają pieszych przechodzących przez jezdnię. Problem złego wykalibrowania świateł, obecności zielonych strzałek, braku akcji policyjnych. Miejsce występowania: większość ulic z sygnalizacją świetlną i ułatwieniami prawoskrętu (np. ul.  Słowackiego / 25 Czerwca, Żeromskiego / 25 Czerwca).

4. Polityka transportowa miasta, powodująca marginalizację niekonfliktogennych środków transportu (pieszy, rowerowy), a przez to długofalowo przyczyniając się do spadku bezpieczeństwa w mieście. Przykłady: dysproporcja w nakładach inwestycyjnych i remontowych względem chodników i jezdni, długie czasy oczekiwania na przejściach wyposażonych w sygnalizację świetlną (np. 25 Czerwca / Kelles-Krauza, Słowackiego / 25 Czerwca), dyskryminująca konieczność ręcznego włączania świateł przez pieszych) (np. 25 Czerwca / Kelles-Krauza, Słowackiego / 25 Czerwca), mała ilość i dalsza likwidacja przejść dla pieszych w śródmieściu (np. rejon Galerii Słonecznej).

5. Niebezpieczna i niewygodna nawierzchnia chodników. Miejsca występowania: większość chodników miejskich. Wiele z chodników nie było przez wiele lat remontowanych, pomimo, że przyległe jezdnie są remontowane regularnie (np. ul. Młynarska, Lubelska, Limanowskiego). Deptak ul. Żeromskiego – wadliwie wykonany w przestarzałej technologii, niewygodny i niebezpieczny dla pieszych. 

6. Niska jakość systemu udogodnień rowerowych w mieście. Mała ilość stref uspokojonego ruchu. Sieć dróg rowerowych niespójna, brak możliwości przejeżdżania rowerem w miejscach celowych utrudnień dla ruchu samochodowego (np. brak skręt z ul. Moniuszki w ul. Narutowicza). Niebezpieczne wydzielone drogi rowerowe (np. ul. Kelles-Krauza), wysoki krawężnik na początku drogi rowerowej na ul. Chrobrego przy moście nad Potokiem Północnym.

7. Brak należytego utrzymania dróg rowerowych, w tym kontrapasów (np. ul. Górna). W zimie zalegający śnieg, na wiosnę piach.

8. Przekraczanie dopuszczalnej prędkości przez kierowców. Problemem jest nieskuteczność akcji policyjnych i Straży Miejskiej. Liberalne wykalibrowanie i mała ilość fotoradarów w mieście, karanie kierowców za łamanie ograniczania do 50 km/h dopiero po przekroczenie przez kierowócw prędkości o 30 km/h (raport NiK). Miejsce występowania: wszystkie ulice miejskie. Problem szczególnie dotkliwy na ulicach przelotowych o dużych przekrojach (np. ul. Żeromskiego/Lubelska, 25 Czerwca, Wierzbicka, 1905 Roku, Beliny-Prażmowskiego, Grzecznarowskiego, Poniatowskiego). Problem nasila się w godzinach nocnych, kiedy wyłączone są światła, jest mały ruch i mało kontroli. Problem szczególnie dotkliwy dla okolicznych mieszkańców – hałas – naruszenie porządku publicznego. 

9. Przekraczanie dozwolonej prędkości i nieustępowanie pierwszeństwa przejścia pieszym w strefach zamieszkania. Dozwolona max. Prędkość 20 km/h jest notorycznie łamana. Piesi nie są przepuszczani. Miejsce występowania: wszystkie strefy zamieszkania, np. ul. Rwańska, Szewska.

10. Agresywne i wulgarne zachowanie grup w przestrzeni publicznej. Mała ilość patroli pieszych na głównych ulicach miasta. Np. ul. Żeromskiego, dworzec PKP. Mała ilość i nieskuteczność interwencji.